Το ποτάμι ζήλεψε

  Είναι το δεύτερο βιβλίο της Βούλας Μάστορη που διαβάζω, Το ποτάμι ζήλεψε, το οποίο μου πρότεινε και δάνεισε μια καλή μου φίλη. Πριν μου μιλήσει γι' αυτό δεν το είχα καν υπόψην μου, έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ένα τόσο αξιόλογο βιβλίο. Εκδόθηκε το 1997 για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και αργότερα κυκλοφόρησε και από τις εκδόσεις Πατάκη, το 2003.

  Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε : Η Χριστίνα ζήλευε το μεγάλο της αδερφό, αλλά δεν έφταιγε εκείνη γι' αυτό. Και μετά ζήλευε το ίδιο -και πιο πολύ!- το μικρότερο αδερφό της. Αλλά πάλι δεν έφταιγε εκείνη. Μήπως έφταιγαν οι γονείς της; Μήπως ο ένας μετά τον άλλον οι αδερφοί της; Ή μήπως η μοίρα, που έπαιζε ένα άσχημο παιχνίδι στην οικογένειά της;

  Η δική μου περίληψη : Η Χριστίνα βλέπει τον αδερφό της Χαράλαμπο που τόσο ζήλευε να πεθαίνει και χωρίς να περάσει πολύς καιρός στη ζωή της έρχεται ένας καινούριος μικρότερος αδερφός, τον οποίο ζηλεύει εξίσου. Ο καιρός περνά, η Χριστίνα μεγαλώνει και σταματάει να ζηλεύει τον αδερφό της, ο οποίος για κακή του τύχη γεννιέται με ένα μεγάλο πρόβλημα. Έχει σπαστική τετραπληγία, που σημαίνει ότι τα άκρα του είναι αδύναμα με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει μεγάλη δυσκολία στις κινήσεις του. Παρ' όλη την άσχημη κατάσταση οι γονείς της Χριστίνας, αλλά και ο ίδιος ο Χαράλαμπος ο αδερφός της, δεν το βάζουν κάτω αλλά πεισματικά κατορθώνουν να διαψεύσουν κάθε ιατρική διάγνωση και να δώσουν ένα μήνυμα κουράγιου, προσπάθειας και πείσματος.

  Όταν πήρα αυτό το βιβλίο στα χέρια μου περίμενα να είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στη ζήλεια της Χριστίνας και όταν άρχισα να το διαβάζω πίστεψα ότι τελικά είναι αφιερωμένο στη μάχη του Χαράλαμπου να περπατήσει. Όμως καμία από τις υποθέσεις μου δεν ήταν ακριβώς σωστή. Το βιβλίο τελικά είναι ένας συνδυασμός των παραπάνω και κάποιων ακόμη στοιχείων. Καταρχάς πρέπει να πω ότι αφηγείται η Χριστίνα και δεν ασχολείται μονάχα με το ιατρικό ιστορικό του Χαράλαμπου και τη σχέση της με την οικογένειά της, αλλά αναφέρεται και σε προσωπικές της εμπειρίες και καταστάσεις. Αυτό κάνει το βιβλίο πιο ενδιαφέρον και ευχάριστο στους εφήβους κυρίως, αφού απευθύνεται σε παιδιά άνω των 13 ετών. 

Μια αρχική έκδοση του βιβλίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Όσο για τους χαρακτήρες... Η Χριστίνα είναι φιλική και συμπαθητική, μικρή μπορεί να ζηλεύει αλλά ας το παραδεχτούμε ποιο μικρό παιδί δεν έχει ζηλέψει τα μικρότερα αδέρφια του; Είναι μια συνηθισμένη κοπέλα της ηλικίας της. Ο Χαράλαμπος από την άλλη είναι ένα περίεργο παιδί, με την καλή έννοια. Σε αντίθεση με το σώμα του, η λογική και η ομιλία του αναπτύσσονται ταχύτατα, τόσο που θεωρείται αναπτυγμένος για την ηλικία του. Έχει πείσμα, δεν το βάζει κάτω, αλλά ακόμη έχει και τάση να κάνει επίδειξη και να τραβά την προσοχή τόσο που εκνευρίζεται όταν τη χάνει. Ο πατέρας τους είναι αυστηρός και οπισθοδρομικός, υπερπροστατευτικός θα έλεγα... Η μητέρα είναι πιο χαλαρή, περνάει το δικό της με άλλους τρόπους.

Το βιβλίο γενικά διαβάζεται ευχάριστα, αλλά δε σου προκαλεί αυτό που λέμε συναισθηματικές εντάσεις, ικανές να σε κρατήσουν ξύπνιο όλο το βράδυ. Προσωπικά το προτείνω...