Hugo

  Βασισμένη στο υπέροχο και ξεχωριστό βιβλίο του Μπράιαν Σέλζνικ Η Εφεύρεση του Ουγκό Καμπρέ, θα δείτε λίγο παρακάτω γιατί είναι τόσο ξεχωριστό, είναι η ταινία του 2011 Hugo. Δια χειρός Μάρτιν Σκορτσέζε παρακαλώ. Προτάθηκε για 11 Όσκαρ, από τα οποία κέρδισε τελικά τα 5.

Προσωπικά είχα διαβάσει το βιβλίο (τι βιβλίο δηλ. σαν τόμος είναι) αρκετό καιρό πριν μάθω ότι θα μεταφερθεί και στον κινηματογράφο. Μου άρεσε λόγω των αμέτρητων σκίτσων του που παραπέμπουν σε κινηματογραφικά καρέ και με συνεπήρε. Ε, ντάξει... έμαθα ότι την ταινία τη σκηνοθέτησε και ο Σκορτσέζε και δεν ήθελε πολύ για να πεισθώ να τη δω.

   Πρωταγωνιστές : Asa Butterfield, Ben Kingsley, Chloë Grace Moretz, Sacha Baron Cohen, Ray Winstone, Jude Law, Christopher Lee, Helen McCrory, Michael Stuhlbarg

  
  Υπάρχει πιο ονειρική, πιο μαγευτική, πιο υπέροχη ταινία από το Hugo? Βλέποντάς την ο καθένας βυθίζεται στον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου, ξεφεύγοντας από τη σύγχρονη ψυχρή και εμπορική παραγωγή ταινιών. Τότε, στις πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν τα όνειρα γίνονταν πραγματικότητα με την κατάλληλη φαντασία και το αδύνατο μπορούσε να γίνει δυνατό με μερικά απλά τρικ, χωρίς να είναι το παν το κέρδος και οι εισπράξεις. Τι κι αν η ποιότητα δεν ήταν καλή ή τα σκηνικά δεν ήταν επαγγελματικά; Ήταν γνήσια δημιουργήματα της φαντασίας που γίνονταν με μεράκι και όρεξη και αποτελούν παρακαταθήκη για μας τους νεότερους. Ένας από τους πρώτους δημιουργούς ταινιών ήταν και ο γάλλος Ζωρζ Μελιές που έμεινε στην ιστορία για τις ξεχωριστές του ταινίες και είναι και ο ήρωας της ιστορίας μας. Από τις πιο χαρακτηριστικές του ταινίες προέρχεται και η εικόνα που βλέπετε :

   Ας επικεντρωθούμε όμως στην ίδια την ιστορία. Ο Χιούγκο είναι ένα ορφανό αγόρι που ζει στα εσωτερικά τοιχώματα ενός γαλλικού σιδηροδρομικού σταθμού, ολομόναχος στον κόσμο. Συντηρεί τα ρολόγια του σταθμού και κλέβει φαγητό από καταστήματα για να ζήσει. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Όταν ο πατέρας του ζούσε μαζί επιδιόρθωναν μηχανήματα, έκαναν βόλτες ως και το σινεμά κ.ά. Μετά το θάνατό του όμως ανατέθηκε στην προστασία του θείου του, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς αφήνοντας τον Χιούγκο ολομόναχο να συνεχίζει τη δουλειά του θείου του με μόνη "συντροφιά" ένα αυτόματο ή ρομπότ που δεν μπορεί καν να λειτουργήσει.
Ο Χιούγκο σε μια εμπλοκή του με έναν στριφνό ιδιοκτήτη παιχνιδοπωλείου στο σταθμό χάνει ένα πολύ πολύτιμο αντικείμενο γι' αυτόν, ένα σημειωματάριο του πατέρα του σχετικά με την επιδιόρθωση του αυτόματου. Για να το κερδίσει πίσω ζητά τη βοήθεια ενός εκκεντρικού κοριτσιού που λατρεύει τα βιβλία και που τυγχάνει να έχει στενή σχέση με τον γέρο ιδιοκτήτη που το κατάσχεσε.

  Ο Χιούγκο σύντομα θα ανακαλύψει πως τόσο ο γκρινιάρης γέρος όσο και η Ιζαμπέλ, η θετή κόρη του, έχουν μια ανεξήγητη σχέση με το αυτόματο και κάνει τα πάντα για να μάθει ποια είναι αυτή.
Πέρα ίσως από την αργή εξέλιξη της ιστορίας, κυρίως στο πρώτο μέρος, η ταινία είναι απλά υπέροχη για μένα. Εντυπωσιάστηκα από τα καλοδουλεμένα και όμορφα οπτικά εφέ, την αρμονική συνύπαρξη των πρωταγωνιστών και το ταλέντο τους και φυσικά τη φαντασία που ξεχειλίζει από κάθε σκηνή της. Και με το 3D είναι αρκετά καλή, ενισχύεται το ήδη ωραίο θέαμα. Όλη η ατμόσφαιρα είναι τόσο μαγική που σε συνεπαίρνει.

  Το τέλος καταφέρνει να μας πλημμυρίσει με συναισθήματα. Συγκίνηση, νοσταλγία και επιστροφή στο παρελθόν, καθώς βλέπουμε πώς ξεκίνησε το θαύμα του κινηματογράφου. Και εκτός από αυτό η ιστορία του Ζωρζ Μελιές είναι από μόνη της συγκινητική. Καλύτερα να μην αποκαλύψω περισσότερα...
Για να ολοκληρώσω, δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να μη δεις αυτή την ταινία. Ούτε φυσικά ΠΡΕΠΕΙ να τη δεις επειδή κέρδισε τα Όσκαρ. Επιβάλλεται να τη δεις γιατί αξίζει και επειδή περιλαμβάνει όλη την ιστορία του κινηματογράφου σε ένα συγκινητικό ταξίδι στη μαγεία και τη φαντασία. Τα μηνύματά της είναι πολλά και ουσιώδη, είναι σίγουρο πως θα σε αγγίξουν.