Fallen - Άγγελοι

  Έφτασαν και πέρασαν τα Χριστούγεννα και συνειδητοποίησα ότι ακόμη δεν έχω δημοσιεύσει μια κριτική εδώ. Η αλήθεια είναι ότι έτρεχα τον τελευταίο καιρό , οπότε πού χρόνος για αναρτήσεις; Το παραμέλησα λίγο , επέστρεψα όμως και θα επανορθώσω με αναρτήσεις από όλα όσα έχω διαβάσει και δει τον τελευταίο μήνα!

  Η κριτική μου είναι για το βιβλίο Άγγελοι της Λόρεν Κέιτ. Ο αρχικός του τίτλος είναι Fallen και είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2010 σε μετάφραση της Φωτεινής Μοσχή. Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο είναι υπέροχο , σε μαγνητίζει με την πρώτη ματιά. Αν έμαθα όμως κάτι διαβάζοντας το βιβλίο αυτό είναι να μην κρίνεις ποτέ (μα ποτέ) ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του...

  Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε : Υπάρχει κάτι μυστηριώδες και ταυτόχρονα οικείο σχετικά με τον Ντάνιελ. Τραβάει την προσοχή της Λους από την πρώτη στιγμή που τον συναντά στο οικοτροφείο Σουόρντ εντ Κρος στη Σαβάνα. Είναι το μοναδικό φωτεινό σημείο σ’ ένα μέρος όπου τα κινητά τηλέφωνα είναι απαγορευμένα, οι υπόλοιποι μαθητές αποτυχημένοι, ενώ οι κάμερες ασφαλείας παρακολουθούν την κάθε τους κίνηση. Παρόλο που ο Ντάνιελ δε θέλει να έχει την παραμικρή σχέση με τη Λους –και κάνει τα πάντα για να το δηλώσει– αυτή δεν μπορεί να ξεκολλήσει. Το βλέμμα του, το πρόσωπό του, τα πάντα επάνω του τη γοητεύουν. Είναι αποφασισμένη να μάθει τι κρύβει τόσο απεγνωσμένα ο Ντάνιελ… ακόμη κι αν η αλήθεια τη σκοτώσει. 

 Απ' ό,τι φαίνεται είχα υψηλές προσδοκίες γι' αυτό το βιβλίο με αποτέλεσμα να απογοητευτώ... Περίμενα περισσότερα. Περίμενα να διατηρήσει τη μυστηριώδη και υπερφυσική ατμόσφαιρα που δίνει το εξώφυλλο και ο "πρόλογός" του. Αχ το εξώφυλλο... Θα μπορούσα να το θαυμάζω για ώρες , το δράμα και η απόγνωση της κοπέλας απεικονίζεται ξεκάθαρα σ' αυτό. Φαίνεται όμως ότι το εξώφυλλο είναι μόνο αντιπερισπασμός.
Η συγγραφέας δεν κατορθώνει να κρατήσει μυστήριο γύρω από την ύπαρξη του Ντάνιελ και της ιστορίας του. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει πολλά από το εξώφυλλο και τις πρώτες 50 σελίδες ακόμη. Στη μέση του βιβλίου δημιουργείται μια μεγάλη κοιλιά , η οποία όμως διορθώνεται προς το τέλος.

Όσο για τους χαρακτήρες... Η Λους δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Είναι ρηχή και δεν έχει αυτοσεβασμό. Με το που βλέπει τον Ντάνιελ τον ερωτεύεται και κολλάει , ακόμα κι όταν αυτός της συμπεριφέρεται σαν σκουπίδι. Η Πεν είναι κάπως συμπαθητική. Οι "κακοί" αν θέλετε του βιβλίου μου φάνηκαν σαν καρικατούρες...
Η περιγραφές της Λόρεν Κέιτ πάλι δε μου άρεσαν καθόλου... Δεν ξέρω αν φταίει η μετάφραση , αλλά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Και όπως είπα πιο πάνω η ατμόσφαιρα που περιμένει να λάβει κανείς βλέποντας το εξώφυλλο τελικά δεν υπάρχει... Μπορεί να είμαι πολύ αυστηρή δεν ξέρω...
Δε νομίζω ότι θα διαβάσω το δεύτερο βιβλίο...
(Παιδιά...παιδιά... χαλαρώστε:) δείτε και εδώ δεν είμαι η μόνη μ' αυτή τη γνώμη!) 
Το πιο πιθανό είναι ότι κορίτσια ηλικίας 13-16 θα το λατρέψουν , αλλά ας είμαστε αντικειμενικοί^^